Budzistowo położone jest nad rzeką Parsętą, w odległości około czterech kilometrów od ujścia rzeki do morza. Miejsce to jest bardzo interesujące w szczególności dla ludzi pasjonujących się archeologią, a także historiią. Właśnie w tym miejscu, nieopodal obecnego miasta zlokalizowany był najstarszy Kołobrzeg. Miejsce zostało wybrane nie bez przyczyny. Przede wszystkim odległość od morza zabezpieczała przed bardzo częstymi we wczesnym średniowieczu, nagłymi atakami korsarzy. Poza tym było to miejsce z natury obronne. W wyniku tego gród kołobrzeski otoczony był wodą, a w niedalekiej odległości od niego mógł powstać mały port. Pod koniec dziewiętnastego wieku rozpoczęto budowę ogrodu bronnego, który otoczono bardzo wysokim wałem zrobionym z drewna oraz z ziemi. Nowy gród roztaczał sie na powierzchni około jednego ha. Wewnątrz grodu pobudowano domy mieszkalne, których konstrukcja zdradza, że pierwsi mieszkańcy Kołobrzegu byli bardzo oszczędni i budowali tak, aby nie zużyć zbyt wielkiej ilości drewna. Prawdopodobnie okolice Kołobrzegu, ze względu na stałe, intensywne używanie drewna jako opału w warzelniach soli były już znacznie odlesione i w zwiazku z tym jako towar deficytowy trzeba go było sprowadzać z innych oddalonych miejsc. Z badań archeologów wynika, że w dziewiętnastym wieku zaraz przy ujściu rzeki do Bałtyku, na terenie obecnej Wyspy Solnej, znajdował się gród chroniący saliny. W drugiej połowie dziesiatego wieku Pomorze zostało włączone do państwa Mieszka Pierwszego. W tamtym okresie w grodzie powstała generalna odbudowa umocnień. Kołobrzeg we wczesnym średniowieczu był rozległą grupą osadniczą, porównującą się z innym przodującym osadom miejskim tamtego okresu. Gall Anonim napisał w początku dwunastego wieku, że miasto opływało w dostatki i było bronione strażami. Określił je także jako sławne i znakomite miasto Pomorzan, wspominając o bogactwie, które miało zaślepić rycerzy Bolesława Krzywoustego. Spośród różnych gałęzi gospodarki mieszkańców grodu w Budzistowie na czele wysuwał się niewątpliwie poziom eksploatacji tamtejszych źródeł solnych. Kolejnym równie istotnym zajęciem kołobrzeżan było łowienie ryb. W większości wyławiano śledzie. Jednym z niezbędnych zabiegów eksportu tej ryby np. do Wielkopolski i na Śląsk była jej konserwacja, która polegała na ich zasoleniu. Gród w Budzistowie spełniał bardzo ważną funkcję ekonomiczną, jako miejsce wytworów oraz wymiany również z dalszymi okolicami. Dzięki wspaniałej pozycji ekonomicznej budzistowski gród pozyskał funkcję naczelnego ośrodka plemiennego w dziesiatym wieku, oraz później państwowego, jak również w tysięcznym roku - kościelnego. W 1255 roku gród w Budzistowie stracił swój prestiż, ponieważ miasto na prawie lubeckim ulokowano w bliskim sąsiedztwie kołobrzeskich salin.