Od drugiej połowy XVIII w. jest uzdrowiskiem nad Bystrzycą Dusznicką, pomiędzy Górami Stołowymi, Bystrzyckimi i Orlickimi.
Wody lecznicze (szczawy wodorowęglanowo – wapniowo – sodowo – magnezowe i żelaziste), borowina, pitne wodny mineralne (m. in. Pieniawa Chopina). Do dzielnicy uzdrowiskowej prowadzi aleja kasztanowców: piękny park zdrojowy z zegarem kwiatowym.
Unikatowy zabytek techniki: Muzeum Papiernictwa w drewnianym budynku papierni z 1605 r. W 1826 r. przebywał i koncertował w Dusznikach Fryderyk Chopin.

Miasto obejmuje całość kompleksu mieszkaniowego Dusznik z zapleczem usługowo - przemysłowym, skupionego wokół zabytkowej dzielnicy śródmiejskiej. Uzdrowisko tworzy zespół zabudowy sanatoryjno – wypoczynkowo - usługowej, położonej na południe od miasta. Kompleksy leśne o charakterze parkowym, które otaczają je wokół, stwarzają korzystną izolację od zabudowy części miejskiej i Podgórza.
Wzdłuż całej długości górskiego odcinka Bystrzycy Dusznickiej płynie ona głęboko wciosaną doliną, która stanowi naturalną granicę pomiędzy pasmem Gór Orlickich i Bystrzyckich. W tym zespole zachował się w pełni naturalny, górski krajobraz.

Duszniki Zdrój jako uzdrowisko, w którym występują źródła wód mineralnych skojarzone często ze specyficznymi właściwościami leczniczymi klimatu pomaga w leczeniu:
choroby układu krążenia , kobiece, górnych dróg oddechowych, układu krwionośnego i niektóre choroby zawodowe.

W pobliżu Dusznik:
Polskie Wrota – przełęcz (660 m m.p.m.) na trasie do Kudowy, dział wód zlewisk Bałtyku i Morza Północnego.

Źródło: I. J. Kostrowiccy „Polska – Krajobraz i Architektura” Arkady – Warszawa 1980